Dit nieuwe landschapsontwerp wordt gekenmerkt door het hervinden van een ruimtelijke balans. Het landhuis blijft asymmetrisch gelegen met zichtlijnen van en naar de Buurtweg, zoals in de tijd van Johnston en Springer. De ruimte ten noordoosten van dit gebouw, die nu gevormd wordt door onsamenhangende restanten van historische tuinaanleg uit de verschillende perioden en later nog is aangevuld met een tennisbaan, vraagt om een herinrichting. Door het tentoonstellingsgebouw centraal in deze ruimte te plaatsten, verbindt deze nieuwe functie alle onderdelen.

Door opnieuw boomgroepen aan te planten, zoals bedoeld in het ontwerp van Springer, worden de zichtlijnen weer geaccentueerd.

Het ontwikkelen van het tentoonstellingsgebouw naast het landhuis geeft niet alleen een nieuw impuls aan het Landgoed Voorlinden, maar biedt ook de mogelijkheid de bestaande kwaliteit van het huidige landgoed sterk te verbeteren. Na een periode van circa 100 jaar Zochers (sr. en jr.) en 100 Jaar Johnston en Springer gaan we nu een nieuwe periode in.

In de toekomst zal blijken welke waarde aan de huidige interventie in het landschap wordt toegekend.